واقع در 98 کیلومتری شهر سنندج در استان کردستان، دیواندره با شهر تکاب در آذربایجان غربی در شمال، بیجار در شرق، شهرهای سقز و مریوان در شمال غرب و سنندج در جنوب همسایه است.

این شهر کوهستانی که به طور میانگین در ارتفاع 1850 متری از سطح دریا قرار دارد، زمستان‌هایی سرد و طولانی و بهار و تابستان‌هایی ملایم را تجربه می‌کند. درجه حرارت این شهر از منفی 20 درجه سانتیگراد تا مثبت 32 درجه سانتیگراد در نوسان است.

به دلیل وجود غارهای دستکند کرفتو که قدمتشان به در دوران اشکانیان و ساسانیان باز می‌گردد، به نظر می‌رسد این شهر در دوران‌های باستان محل سکونت بوده است.

این شهر در ابتدا "نیواندره" نامیده می‌شد که به معنای شهری بین دو دره است. نام شهر طی مرور زمان به دیواندره تغییر پیدا کرد که به نوعی به معنی شهر عدالت و دادگستری است. با وجود این عده‌ای اعتقاد دارد نام شهر از کلمه دیوان به معنی دیوها گرفته شده است و بدین ترتیب نام شهر به معنی «دره دیوها» است.

این شهر که اقتصاد آن بر پایه کشاورزی است، اقوام مختلفی را در خود جای داده و مردم آن به زبان کردی سورانی صحبت می‌کنند اما گویش مخصوص خود را دارند. مردم دیواندره خود را مقید به  آداب و رسوم و سننی می‌دانند که گفته می‌شود اصلیت آریایی دارد.

این شهر همچنین دارای شماری رودخانه فصلی مانند شوراب و رودخانه دایمی به نام سفیدرود یا قزل اوزن است که سرچشمه آن قله‌های سپید‌پوش ارتفاعات چهل چشمه است و در نهایت به دریای خزر در شمال ایران می‌ریزد.

دیواندره در بهار دارای مراتع سرسبزی مانند دشت سارال است که به دلیل طبیعت زیبا و آب و هوای معتدلش به آن لقب «بهشت روی زمین» داده شده است.